Ontem, após um longo dia na estrada, já em nosso local de destino, primeiramente me sentei e escrevi sobre o dia 30 de dezembro. Estou meio frustrada, pois perdi todo meu texto ja editado, pfff.
Na manhã do dia 30 de Dezembro, avaliamos a situação geral dos estragos ocorridos e mesmo estando meio perdidos, pois as lembranças do idai estão ainda presentes na memória; constatamos que foi mais leve do que imaginávamos que poderia vir a ser.
Não houve mortos, algun acidentes com ferimentos leves nos bairros onde as moradias são mais frágeis. Um pequeno número de residências que perderam partes de seu teto, alguns bairros sem energia elétrica, isto em comparação aos danos causados por Idai. Evacuação foi efetuada em alguns bairros, incluindo Praia Nova onde vivem muitos pescadores. Algumas árvores foram derrubadas mas sem causar grandes problemas.
Nossa casa aguentou firme; os preparos feitos deram frutos. Agradecidos e aliviados estamos e inclusive mais preparados para enfrentar algo assim.
Naquela noite decidimos que poderíamos ainda ter nossos dias de férias e pegar a estrada na manha seguinte, com destino a Vilankulos 515 km ao sul de Mozambique. Saindo da cidade observamos que a população tomou precauções, seguiram bem as intruções de segurança e prevenções emitidas pelo atual Prefeito Dave Simango.
Quanto mais nos afastávamos da cidade da beira maiores eram os estragos, árvores, tetos e etc. Mesmo em Imchope, que fica por volta de 140km de Beira os estragos eram visíveis. Nos morros via-se até mesmo cabanas com teto de sapé que sofreram danos, na entrada da cidade, tetos caidos e faltando as chapas, as barracas ao longo da avenida quase todas ao chão. Paramos e conversamos com alguns locais e o fato é que eles imaginavam que fosse ser somente na Beira; ingenuidade. Não se prepararam imaginando que fosse tempestade de verão como de costume.
Inchope fica no cruzamento das estradas N6 (oeste/leste) e N1(norte/Sul). Aqui seguimos em direção sul e os rastros da Chalane continuavam. De Inchope até Muxungue (por volta de 160km adiante) e arredores via-se as pequenas plantações de milho, ja grandinhos, deitados ao chão, àrvores caidas na estrada, estragos nos tetos.
A viagem correu bem sem muitos empecilhos, fora os postos da Policia Militar que te fazem parar sem necessidade alguma, chuva em algumas partes do trajeto e os buracos na estrada que está pior devido às chuvas já caídas.
Chegamos pouco antes das 18hs em nosso destino e agora é só relaxar relativando estes acontecimentos todos e festejar a vida esperando por um ano melhor.
Vilankulos é para mimum pedacinho do paraíso e aqui consigo recarregar-me e relaxar, curtindo as coisas boas que a vida nos oferece.
Dag na Chalane
Eerst wil ik even vermelden dat ik gisterenavond, na een lange reis ben gaan zitten om dit te schrijven en vervolgens alles ben kwijtgeraakt; nadat de hele tekst al was gecontroleerd. Pfff.
In de ochtend van 30 December viel het best mee als we het vergelijken met Idai. Chalene was niet zo sterk en bracht niet zoveel schade. De bevolking heeft veel geleden door Idai, velen zijn nog niet hersteld ervan, sommigen hebben nog geen goed dak, ze improviseren.
Na Chalane waren er geen doden, sommige ongevallen met kleine verwondingen in de perifere wijken waar huizen kwetsbaarder zijn. Een klein aantal woningen verloren delen van het dak, vrij bescheiden in vergelijking met de schade veroorzaakt door Idai. Er werden shelterplekken aangeboden voor mensen die in risico gebieden woonden, onder andere in Praia Nova aan de kust waar veel vissers wonen. Sommige bomen zijn gevallen, maar zonder grote problemen te veroorzaken en de elektriciteit viel weg in een kleine deel van de stad.
Ons huis hield stand; de voorbereidingen droegen daartoe bij. Dankbaar en opgelucht zijn we ook omdat we beter voorbereid waren om een dergelijke storm te doorstaan.
De avond na de storm hebben we besloten om toch op vakantie te gaan en we vertrokken de volgende ochtend. Bij het verlaten van de stad merkten we op dat velen voorzorgsmaatregelen hadden genomen en de preventieve adviezen van burgemeester Daviz Simango hadden opgevolgd. Op de daken van vele huizen lagen bijvoorbeeld zandzakken.
Hoe verder we waren verwijderd van Beira, hoe groter de schade aan bomen, daken, etc. Zelfs in Inchope, dat is ongeveer 140km van Beira was de schade zichtbaar. Tegen de heuvels aan konden we hutten zien met rieten daken die schade hadden opgelopen. Bij binnenkomst in de stad, zagen we daken waarvan de golfplaten waren afgewaaid, de marktkramen langs de straat waren veelal omgewaaid. We stopten en spraken met enkele mensen en het bleek dat ze dachten dat de storm niet tot Inchope zou reiken. Ze hadden zich niet voorbereid en aangenomen dat het een gebruikelijke zomerstorm zou zijn.
Inchope ligt op de kruising van de wegen N6(west/oost) en N1(noord/zuid). Vanaf daar gingen we naar het zuiden waar sporen van tropische storm Chalane’s ook nog zichtbaar waren. Tussen Inchope en Muxungue (ongeveer 160 km naar het zuiden) kon je in de omgeving de liggende maïsplantages zien, een aantal omgevallen bomen op de weg en schade aan een aantal daken.
De reis ging voorspoedig zonder veel obstakels, afgezien van de militaire posten – ter bescherming tegen aanvallen van de Militaire Junta Renamo – die je stoppen zonder enige noodzaak en dan om water vragen, regen in een deel van de route en een toenemend aantal gaten in de weg veroorzaakt door regenval.
We kwamen kort voor 18.00 uur aan op onze bestemming en vanaf dan is het relaxen de voorbije gebeurtenissen relativered, het leven vierend en hopend op een beter jaar.
Vilankulos is voor mij een stukje paradijs op aarde, hier kan ik opladen en ontspannen, genieten van de goede dingen die het leven ons te bieden heeft.