Corona crisis

 Wat brengt het ons?

Nu een jaar na de #Cyclone #Idai, en ik beleef weer een crisis.  Maar nu ben in niet in #Afrika maar zit ik een Europa, waar de Corona virus zich flink verspreid heeft en velen dood op zijn naam heeft.

Op 16/3/2020 zijn er strenger maatregeling aangenomen binnen Nederlandse Regering; Scholen, restaurants, cafés en sportgelegenheden zijn dichtgegaan voor drie weken. Activiteiten waar men met meer dan 100 mensen zijn allang op de lijst. De verspreiding moet ingehouden worden.

We zitten thuis, met social distancy, en het leven gaat door, maar hoe? Het is voor ons allemaal moeilijk maar voor een aantal onder ons nog iets harder. Dat heeft te maken met je persoonlijkheid en inzichten in het leven, geloof ik. We worden vooral met onszelf geconfronteerd en dat kan hard aankomen. We zitten met z’n alle in huis, misschien niet anders dan voorheen, maar ervoor had je een uitlaatklep, nu iet. JE moet het doen met elkaar binnen, 24/7.  Onze kracht wordt goed benut maar onze zwakheden komen ook krachtiger na boven. Hoe ga jij ermee om? Heb je de moed om ernaar te kijken? Of vlucht je in anderen gedragen? Praat je erover? Of schrijf het van je af. Ik schrijf het van me af, zeker als ik inzicht erin krijg. De “Eureka moment” maakt me zo blij en geef me innerlijke rust, vrede in mijzelf en met mijzelf. Dat heb ik nu, kortgeleden ervaren en daarom dit schrift. Ik wil het toch graag delen. Niet dat mijn persoonlijke ervaring en leven zo belangrijk zijn. 

Ik geloof dat door het delen van onze verhalen, zijn we in staat om diepe verbindingen te leggen, waardoor de ander ook eventueel inzichten kan in eigen levensvragen. Ik ben HSP en heb veel moeilijke momenten gehad deze week.  Mijn partner en dochter maken graag muziek, zijn enorm praters en druk makkers. We hebben gelukkig veel ruimt waardoor ik me kan terugtrekken en dat deed ik ook, veel; want het was hard nodig. Ik heb dus veel momenten gehad waarin ik afstand wou en toch de verbinding met hen wilde. Vooral om de verbinding te voelen vond ik het lastig.  Daar heb ik veel inzichten in gekregen de laatste dagen.

Ik heb probleem in mijn leven gehad dat ik me niet gezien voelde en ook niet dat ik serieus genomen werd. Dit is een grote issue geweest. In deze periode kwam ik restjes ervan tegen. Een voorbeeld: 2 dagen geleden had ik een opdracht in de groep #binnenkijken (gecreëerd door een fotograaf om ons te helpen afleiden in dit periode) om foto’s te maken over verbinding. Je voelt het al! Ik had geen inspiratie, al moet ik zeggen dat ik de dag het huis ging doen, maar dat mag geen excuus zijn, geen idee waar de verbinding lag. Ik voelde me ook niet echt verbonden. Ik ging schoonmaken zodat ik rust kon vinden. Pas laat in de avond, toen ik ging zitten mediteren, afgezonderd van mijn huisgenoten, kon ik verbinden met mijzelf. Ik voelde me ook niet echt verbonden met mijn huisgenoten. Dat kon natuurlijk ook niet als ik niet verbonden was met mijzelf, met mijn innerlijk kracht. En dat is mijn boodschap voor jou. Zelf liefde is nodig om liefde te kunnen geven. Innerlijke rust is nodig om te kunnen kiezen voor jezelf, om gelukkig te zijn. Contact met jezelf, met je innerlijke kern, met GOD’s vonk is nodig om in verbinding te kunnen komen met anderen.

Nu, Zondag, mooi weer, zit ik alleen thuis, zelfs de poes is buiten onder een struikje. De laatste stukje van de puzzel kon gelegd worden. Ik zit nu in alle rust en vrede dit te schrijven. Niets is overgelaten aan toeval geloof ik. Ik ben dankbaar dat ik nu alleen zit terwijl vroeger zal ik me verlaten voelen, eenzaam en niet belangrijk als ik bleef klampen aan het verleden en aan die gevoelens die door zo’n een situatie aan mijn vastklemde. Dat is het verschil, als jij durft te kijken naar je negatieve emoties, en het los laat omdat je de keuze maakt om happy te zijn en compleet te zijn met de kracht dat in je zit. Durf naar de kracht te kijken en vriend ermee worden.

Durf jij zo zen te zijn als hij? Seja, simplesmente seja como ele é.

Pandemia, O que ela nos oferece?

Agora, um ano após o #Cyclone #Idai, estou passando por outra crise. Mas agora não estou na África, e sim na Europa, onde o vírus Corona se espalhou amplamente e tem muitos mortos em seu nome.

Em 16/3/2020, medidas mais rígidas foram adotadas dentro do governo holandês; Escolas, restaurantes, cafés e instalações esportivas estão fechados há três semanas. Atividades em que uma com mais de 100 pessoas está na lista há muito tempo. A distribuição deve ser restringida.

Estamos em casa, com distância social, e a vida continua, mas como? É difícil para todos nós, mas um pouco mais difícil para alguns de nós. Isso depende de sua sua personalidade e idéias sobre a vida, acredito. Somos principalmente confrontados com nós mesmos e isso pode ser difícil. Estamos todos em casa, talvez não seja muito diferente de antes, mas antes você tinha uma saída, agora não. É necessário fazer isso juntos em ambientes fechados, 24 horas por dia, 7 dias por semana. Nossa força é bem aproveitada, mas nossas fraquezas também emergem com mais força. Como você lida com isso? Você tem coragem de olhar? Ou você foge em outros tipos de comportamentos, fugas? Você está falando sobre isso? Ou escreve sobre como voce se sente? Eu escrevo, especialmente quando entendo o que me ocorre. O “momento Eureka” me deixa muito feliz e me dá paz interior, paz em mim e comigo mesma. Eu experimentei recentemente isso e, portanto, estou aqui para dividir com voce. Eu gostaria de compartilhá-lo de qualquer maneira. Não que minha experiência pessoal e minha vida sejam tão importantes.

Acredito que, ao compartilhar nossas histórias, somos capazes de fazer conexões profundas, para que a outra pessoa também possa obter insights sobre suas próprias questões da vida. Sou HSP e tive muitos momentos difíceis esta semana. Meu parceiro e filha adoram fazer música, são grandes conversadores e muito ativos. Felizmente, temos muito espaço para que eu possa me retirar e o fiz muito; porque era extremamente necessário. Então, tive muitos momentos em que precisei me distanciar e  ao mesmo tempo sentia a necessidade de conectar com eles. Eu particularmente achei difícil sentir a conexão. Eu obtive   muitas realizações e insights nos últimos dias.

Tive um problema na minha vida onde não me sentia vista e aceita. Esta tem sido uma questão importante que me rodeava muito no passado algumas . Durante esse período, me deparei com algumas sobras. Por exemplo: a dois dias atrás eu recebi uma tarefa no grupo de exibição #inside (criada por um fotógrafo para ajudar-nos a nos distrair durante esse período); a tarefa era tirar fotos sobre a conexão. Você já pode sentir isso! Eu não tinha inspiração, embora eu tenha que dizer que eu estava fazendo a faxina naquele dia, mas isso não deveria ser uma desculpa. Nenhuma idéia de onde estava a conexão, nem a via nos objetos a minha volta. Eu também não me sentia realmente conectada. Fui limpar para encontrar paz. Foi já tarde, a noite, quando me sentei para meditar, onde  consegui me conectar. Eu também não me sentia realmente conectado aos meus amados familiares. Claro que isso também não seria possível se eu não estava conectado comigo mesma, com minha força interior. E essa é a minha mensagem para você. O amor próprio é necessário para dar amor. Aceitaçao completa é necssário para ser voce mesmo. Tranquilidade de espirito é necessário para poder escolher ser feliz. O contato consigo mesmo, com o seu núcleo interior, com a centelha de Deus é necessário para que possas se conectar com o próximo.

Je weg is allen jou weg! Seu caminho é somente seu.

Agora, domingo, bom tempo, estou sozinha em casa, até o gato está la fora, no quintal, debaixo de um arbusto. A última peça do quebra-cabeça pode ser colocada. Agora estou escrevendo isso em paz e sossego. Nada é deixado ao acaso, acredito. Sou grata por estar sozinha aqui e agora. No passado, me sentiria abandonada, solitária e sem importância,  se continuasse estes sentimentos se apegassem a mim. Hoje eles já nao se apegam pois encontrei meu centro divino.

Esta é a diferença, se você se atreve a olhar paradentro, para quem você reralmente é, la no fundo, de verdade? Você encontrará tesouros caso o faça, acredite.

Gepubliceerd door Dilma de Faria

Ik ben Dilma de Faria, vrouw, moeder, echtgenote en een wereldburger. Sinds 1993 in Nederland. Sinds maart 2018 leven wij, mijn man Peter en ik, in Beira Mozambique. Ik ben blij en dankbaar dat ik dit alles mag ervaren en beleven. Het leven in Beira bruist maar is ook een tandje langzamer dan we in het westen gewend zijn. Ik word hier wel als een blanke gezien maar word ook snel omarmd omdat ik Braziliaanse ben en hun taal spreek. Dit blog is geboren om mijn verhalen en ervaringen met u te delen. Het leven hier gezien door mijn ogen en vanuit mijn perspectieven. Ik hoop mensen te kunnen prikkelen en tot denken aan te zetten, want Afrika is niet alleen arme mensen die honger lijden. Het is veel meer. De korte verhalen gaan over het dagelijkse leven, over weekeindjes weg, ervaringen vanuit vrijwilligerswerk en andere situaties. Leuk en grappig maar ook moeilijk en triest , want zo is het leven. Amai Pasi betekent Moeder Aarde. Ik heb deze naam gekozen omdat ik me thuis voel in Afrika, Mozambique. Moeder Aarde heeft me hier ontvangen in haar schoot en liefde geschonken.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *