Eenmaal in Cape-Town, zijn er een paar dingen die je gedaan moet hebben, eentje ervan is het Roben Eiland bezoeken. Nelson Mandela en een enorm aantal politiek gevangenen hebben er lange tijd gezeten. Ze werden verbannen naar het eiland en moesten ieder dag 8 uur werken in een steengroeve. Zwaar was vooral het stof dat er afkwam, het werken in de hitte en de weerkaatsing van het zonlicht op de stenen, waardoor een aantal van hen problemen kregen met hun ogen. Mandela is daarom ook aan zijn ogen geopereerd.
Mandela heeft 18 jaar van zijn gevangenisstraf, op het eiland doorgebracht. Ze hadden verschillende blokken. Als een gevangene de regels van het presidium verbrak werd hij geïsoleerd in een ander blok. Op het Roben eiland zaten voornamelijk politiek gevangenen, zwart en alleen mannen. Gewone criminelen zaten er ook. Vrouwen werden op het vasteland gevangen gehouden. Blanke politieke gevangenen werden ook elders op het vasteland gevangen gehouden.
De overtocht naar het eiland nam 30 minuten in beslag, we hebben in totaal 2 uren op het eiland doorgebracht. Met gids in een bus erdoorheen gereden, de verschillende blokken bezocht, en ook de cel waar Nelson Mandela zat.
De gids voor de cel-blokken, was een ex-gevangene, hij heeft daar 5,5 jaar doorgebracht, hij was ook een politiek gevangene. Hij vertelde ook details over communicatie met mensen uit andere blokken, hoe ze gestudeerd hebben in de gevangenis, en hoe Mandela delen van zijn boek ‘Long walk to freedom’ schreef en naar buiten smokkelde.
Ook vertelde hij over 2 pogingen om te ontsnappen, eentje stal een boot en is ontsnapt en een groep heeft het ook geprobeerd maar hebben nooit het vasteland bereikt: alleen vier van hen overleefden het kapseizen van de boot, de rest verdronk. Het water is ijskoud rond Robben eiland.
De gevangenis op Robben eiland is nu een museum. Ik vond het wel interessant om erheen te gaan, alles te bekijken en de verhalen horen, maar ik kreeg een brok in mijn keel. Zo droevig is het hele verhaal, onmenselijk. Het gaat je niet in de koude kleren zitten.
Ilha Roben
Uma vez na cidade do Cabo, há algumas coisas que devemos fazer como bons turistas; nós subimos ao pico da montanha chamada ‘Table Mountain”e visitamos a“Ilha Roben”onde Mandela passou 18 dentre os 24 anos de sua vida como prisioneiro político.
A prisão é dividada em blocos, blocos para os prisioneiros politicos, blocos para os criminais, blocos de isolamenteo, blocos de castigo para os que quebram as regras da prisão. Esta prisão era utilizada para abanir presos políticos, no geral. Lá só havia, homens, negros e (mulatos) na maioria deles presos políticos, entre alguns criminais. Mulheres e presos politicos brancos ficam isolados em uma prisão em terra.
A visita a prisão levou num total 3 horas, 30m minutos de barco e 2 hs na ilha, onde um guia nos levava nas diferentes partes da prisão de ônibus.
Quando realmente fomos visitar os blocos das celas, outro guia nos levou, um senhor, ex-prisioneiro politico ali. Ele esteve lá por 5 anos e meio. Relatou-nos detalhes diários e de como os prisioneiros políticos se comunicavam de um bloco ao outro, da importância da cozinha nesta comunicação, como se podia estudar nesta prisão, aprender a jogar tenis de mesa, e de como Mandela escrevia e conseguia mandar para fora da prisão estes textos por ele escritos, textos que formaram seu livro “A longa caminhada até a liberdade”.
Se não me engano houveram duas tentativas de fuga desta ilha. Um prisioneiro roubou um barco e escapou e um outro grupo tentou da mesma forma mas nunca chegaram a Cape Town; o barco naufragou, muitos morreran e somente 4 deles sobreviveram.
Ja devem ter percebido que a ilha hoje em dia é um museu. Achei interessante visitar e ouvir outras partes desta história triste de Afrika do Sul, mas achei pesado e triste. Visitamos a cela onde Mandela viveu 18 anos, na saida dali, fiquei de gogô seco, confesso.
Uma experiência muita estranha caminhar por aqueles corredores, onde muitos foram aprisionados.