Verhuizen

We hebben besloten om te verhuizen vanwege enorme veel geluidsoverlast. Begin van dit jaar, toen de maatregelingen versoepeld werden ging er iedereen op los; alle *barracas gaan tot diep in de nachten open en met veel muziek (herrie); elke barraca heeft zijn eigen muziekinstallatie en ze worden op de allerhoogste volume aangezet, niet zo goed ingesteld ook. We sliepen niet meer sinds begin van dit jaar. Ik begon als een zombie rond te lopen aangezien ik al veel slaapproblemen heb.

Verhuizen, wat een uitdaging! Er wordt gezegd dat verhuizen een van de meeste stressvolle situatie in ons leven is; ik kan dat beamen.

Ten eerste op huizenjacht gaan belooft wat. Elke huis ontbreekt iets of is er veel aan te doen om het bewoonbaar te maken. Een goede huis vinden is al een uitdaging op zich.

Sinds ik terug kwam in Mozambique in Mei dit jaar ben ik op zoek gegaan ; iedere week een paar huizen gaan bekijken, en het was snel klaar eigenlijk. We hadden twee leuke huizen maar het was net niet wat we zochten; dus even naar Nederland voor familie bezoek en weer terug. Er was niets nieuws te huren; dus besloten we een van de huizen nog een keer te bekijken. Het huis is prachtig, maar er was best veel te doen in juni’2022. Dat huis was nog niet verhuurd en ook nog niet af; wat voor ons ideal was, aangezien we twee maanden opzegtermijn hadden in het vorige huis. We zijn in gesprek gegaan met elkaar en besloten het toch nemen.

Nu start de tweede uitdaging; zal het huis klaar zijn in twee maanden? Nee dus, dat bleek. In de laatste maand begon ik me ermee te bemoeien want ik zag dat ik anders geen sleutels zal krijgen op de afgesproken datum. Het zwembad moest gerestaureerd worden, schilderen van binnen en buiten, een aantal Air conditioning, de bakkamers waren vernieuwd, en een hoop kleine dingen nog erbij.

De aannemer voor zwembad klaarde zijn klus, vulde het op om tee checken of het inderdaad waterproof was en behandelde het water niet, dus een week later kreeg ik de sleutels en het water was groen.

Ik kreeg de sleutels een week later dan afgesproken, maar er waren nog veel dingen niet af, de houtevloer bijvoorbeeld zal gelakt worden en dat is zo slordig gedaan.

We waren bezig om het huis schoon te maken, op de derde dag hadden we geen water; het bleek dat de waterpomp was kapot en er geen water in de put zat. We moesten een nieuwe put laten boren.

Niet alles was slecht. Het is gewoon anders hier, alles gaat anders en op andere tempo. Het is Afrika, geen Europa.

Ik heb twee stressvolle maanden achter de rug maar we hebben een prachtige huis nu; een klein paradijsje. Het huis is veel groten dan de vorige, al hebben we hetzelfde aantal kamers plus een zwembad. In de eerste weken goede we wat lost in dat grote huis, het duurde even om aan te passen. Er is een grotere tuin, met veel gras en mooie bomen erin en een heerlijke varend met zeebries. Hier kan ik weer iets moois ervan maken.

We , met ons westerse kijk op dingen, vinden dat alles traag en onbegrijpelijk is; als we rationeel bekijken; maar wie zegt dat onze manier van zien en doen beter is? Hier is het gewoon anders, dat is het. Als jij dat beseft en het aanneemt , kun je je beter aanpassen op het leven en de tijd waarop dingen hier gebeuren. Mar nogmaals dat is beter gezegd dan gedaan. Wij mensen zijn gewoontedieren; we zijn gevormd deels vanuit onze omgeving en cultuur; dat is dus de ons waarheid. Het is soms erg moeilijk om ervan uit te stappen en met open blik naar iets anders te kijken en ons eraan aanpassen.

Inmiddels wonen we er al 5 weken en er is nog veel te doen en we zijn nu iets meer gewend aan de mate van het huis en alles. Langzaam komen we gewoon in onze routine en gaan we meer normal leven en ervan genieten. Het huis voelt nu als thuis.

De zomer is er al en het is een luxe en heel erg fijn dat we nu een zwembad hebben. We zijn er dankbaar voor. Nu hopen we dat onze dochter snel op bezoek komt om samen te genieten van dit paradijsje.

*barracas = tenten waar alcohol verkocht wordt.

MUDAR

Decidimos nos mudar devido à poluição sonora em alto grau , principalmente depois que as medidas contra covid-19 foram relaxadas. O povo ficou maluco! As barracas começaram a abrir até alta madrugada com um som na caixa que é de estourar os tímpanos. Nos vivíamos como zumbi. Eu estava a ponto de enlouquecer literalmente.

Mudança é uma das coisas nesta vida que nos gera muito estresse, eu posso afirmar que é verdade.

Primeiramente o desafio é encontrar uma boa casa nesta cidade. Muitas delas precisam ser renovadas; é super difícil encontrar uma casa em boas condições já aptas a serem habitadas.

Foram dois meses de àrdua procura, encontrando no final somente duas com bom potencial mas mesmo assim não era exatamente o que procurávamos. Uma delas tinha alguns ponto fracos com relação a tranquilidade noturna. A segunda precisava de algumas reformas, coisas pequenas mas sabíamos que levaria tempo.

Passei um mês fora, no retorno não havia nada de novo no mercado. Decidimos dar uma chance a segunda casa: Visitamos novamente, mas desta vez meu esposo viu a casa com outros olhos e a decisão foi tomada. Uma boa casa, espaçosa dentro e fora. Ela é bem maior que nossa casa anterior mas possui o mesmo número de quartos porém com piscina e um jardim maravilhoso, rodeada por varandas onde podemos nos aconchegar no final da tarde recebendo a brisa do mar.

Segundo desafio: conseguir que preparem a casa a tempo. Isso aqui foi um filme, nem sei por onde começar. A casa somente ficou pronta mais ouve-nos no período porque eu me meti la e comecei a gerenciar o pessoal e o trabalho mesmo assim recebi as chaves uma semana depois do planejado.

Aqui tudo tem seu próprio tempo. Planejamento? esta palavra parece não existir no vocabulário. Os moçambicanos sao mestres em improvisar.

Mesmo depois que recebi as chaves os problemas começaram a surgir, um atras do outro. no terceiro dia ficamos sem água, a bomba parou e descobrimos que o posso artesiano estava seco, pois o furo foi feito muito raso. Este tipo de coisa acontece aqui.

Hoje, cinco semanas depois já nos instalamos pode-se dizer, mas ainda temos inúmeras coisas para organizar. Ontem mesmo tivemos problemas com o aquecedor de água, parou de funcionar. Você finalmente consegue um técnico que marca de vir e chega aqui as 16hs, descobre-se que queimou o termostato; ele tenta comprar e não encontra nas proximidades o tal necessário, a esta altura ja sao 17:30 e a compra tem que ficar para o dia seguinte. Neste exato momento o relógio marca 10:35hs e o técnico descobriu que precisa trocar mais uma peça, cuja ele não tem. Se conseguimos ter o trabalho feito ainda hoje não se sabe.

Nos que viemos de outras partes do mundo e temos outras visões e idéias de como funcionar e resolver estes problemas, podemos sofrer muito aqui se não tivermos a capacidade de relativar e nos adaptarmos ao tempo e a maneira de pensar local. Estamos na Afrika!
Muitas lições de vida tive aqui nestes cinco anos.

Mas há o lado bom em tudo certo? Depois de cinco semanas a casa já se tornou um lar. Depois de dois dias aqui chegou o nosso gato o Puma. Estamos nos adaptando bem e nos acostumando com o tamanho da casa e sua divisão. O verão já chegou e é um luxo ter este pequeno paraíso com este quintal maravilhoso, com esta piscina nos proporcionando lazer e relaxamento, além de exercício físico. Somos gratos!

Agora aguardando que nossa filha venha nos visitar e curtir este pequeno paraíso juntos.

A vida pode ser bela, só necessitamos olhar para as pequenas coisas.

Gepubliceerd door Dilma de Faria

Ik ben Dilma de Faria, vrouw, moeder, echtgenote en een wereldburger. Sinds 1993 in Nederland. Sinds maart 2018 leven wij, mijn man Peter en ik, in Beira Mozambique. Ik ben blij en dankbaar dat ik dit alles mag ervaren en beleven. Het leven in Beira bruist maar is ook een tandje langzamer dan we in het westen gewend zijn. Ik word hier wel als een blanke gezien maar word ook snel omarmd omdat ik Braziliaanse ben en hun taal spreek. Dit blog is geboren om mijn verhalen en ervaringen met u te delen. Het leven hier gezien door mijn ogen en vanuit mijn perspectieven. Ik hoop mensen te kunnen prikkelen en tot denken aan te zetten, want Afrika is niet alleen arme mensen die honger lijden. Het is veel meer. De korte verhalen gaan over het dagelijkse leven, over weekeindjes weg, ervaringen vanuit vrijwilligerswerk en andere situaties. Leuk en grappig maar ook moeilijk en triest , want zo is het leven. Amai Pasi betekent Moeder Aarde. Ik heb deze naam gekozen omdat ik me thuis voel in Afrika, Mozambique. Moeder Aarde heeft me hier ontvangen in haar schoot en liefde geschonken.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *